กุสุมายอดรัก

                    ร่างสูงใหญ่ลงจากรถโดยมีเชิด คนขับช่วยประคอง หลังจากที่หมอตรวจอาการและเห็นว่าแผลสมานตัวดีเลยยอมให้ชายหนุ่มกลับไปพักรักษาตัวที่บ้าน

                    พนายิ้มรับแม้นมาศ แม่นมของตนเดินตุบตับเข้ามาหาด้วยความยินดี พลางลูบหน้าลูบตาแล้วโอดครวญ

                    “โธ่...พ่อคุณของนม นี่ซูบไปขนาดนี้ไอ้พวกในปางไม้มันดูแลไม่ดีใช่ไหมคะ”

                    ได้ยินแล้วพนาก็อยากจะหัวเราะ ก่อนที่เขาจะถูกยิงเขารู้ตัวดีว่าตัวเองแข็งแรงยิ่งกว่ากระทิงป่ากลัดมันเสียอีก จะมาอ่อนแอก็ตอนที่กุสุมาโกรธเขาแล้วก็หายหน้าไปไม่ยอมกลับมา ‘เยี่ยมเยียน’ เขาอีกเลย จะมีก็แต่น้าแวว คนสนิทของเจ้าหล่อนที่มาส่งข้าวส่งน้ำให้วันละสามมื้อเท่านั้น

                    “แล้วทำไมนมไม่มาดูผมเองล่ะจ๊ะ” กับคนใกล้ชิดที่รักใคร่ พนาจะยอมจ๊ะจ๋าด้วยคำหวานหู

                    “ก็คุณเกดไปแล้วนมจะเบียดไปกับเขาด้วยทำไมล่ะคะ ไอ้เชิดมันก็ขับรถแย่เหลือเกิน นมนั่งรถนานๆไม่ไหวหรอกเวียนหัว”

                    “ก็เพราะนมไม่ยอมไปกำกับเองนี่ล่ะ ผมถึงได้อดๆอยากๆ”

                    “โถ...” ให้อย่างไรคนที่เคยเลี้ยงกันมาแต่อ้อนแต่ออกก็ไม่เคยขัดใจ “เอาไว้คราวหน้านมสัญญาค่ะจะไปเป็นเพื่อน”

                    ชายหนุ่มทำหน้าเบี้ยว “ไม่ดีมั้งจ๊ะ โรงพยาบาลนี่นอนหนเดียวก็พอมั้งนม”

    

**ลงให้ครบทุกตอนนะคะ แต่ถ้าใครอยากได้เป็นเล่มเก็บไว้สามารถโหลดได้ที่Mebเลยจ้า**

** เรื่อนี้เป็นนิยายสั้นๆ 5 ตอนจบเท่านั้นจ้า**